Jako współautorka podręcznika "Ale to ciekawe" wydawnictwa MAC doświadczyłam "sławy" medialnej. Nie wiadomo, czy się cieszyć czy smucić... Postanowiłam jednak odnieść się do artykułu, który już na początku roku szkolnego pojawił się na portalu internetowym. Pakiet dopiero wchodzi na rynek i już wzbudza emocje. To dobrze, czy źle?
Okazało się, że nasze (autorskie) zadanie podzieliło rodziców. Komentarze rodziców można przeczytać w artykule, więc nie będę ich przytaczać. Chcę się odnieść jednak do samego zadania. Oto ono:
Po pierwsze jest to zadanie skierowane do dzieci, a nie dla rodziców. Moje doświadczenie pokazuje, że dzieci nie miały problemu z zadaniem i w trzeciej sekwencji wskazały zeszyt. Ale czy jest to jedyna opcja? Z pewnością nie. Jest to temat do dyskusji w klasie, spierania się i argumentowania. Ale dyskusja ma się toczyć w klasie, a nie w domu. Po drugie należy wziąć pod uwagę, że matematyka to nie tylko liczby. Nie zawsze wynik jest ważny i jednoznaczny i należy uwzględnić to w edukacji. Ważny jest proces, a nie finalne jednoznaczne rozstrzygnięcie. Po trzecie nie zadałabym tego dzieciom do domu, bo straciłabym ważną sytuacje edukacyjną - rozmowę, dyskusję, dociekanie. Nie miałabym okazji poznać procesu myślenia moich uczniów. Po czwarte, drodzy rodzice, pozwólcie dzieciom myśleć, dyskutujcie, zaufajcie myśleniu swojego dziecka. Dajcie przestrzeń do samodzielnego dochodzenia do celu. I pamiętajcie, że błędy są OK. Po piąte, drogie nauczycielki edukacji wczesnoszkolnej, zadawajmy takie zadania, które mogą zostać wykonane przez dzieci, bez pomocy rodziców. Nie zadawajmy tego, co "zostało" w ćwiczeniach niewykonane na lekcji. Bądźmy uważne i czujne. Bądźmy rozważne. Po szóste, zastanówmy się czy zadawanie zadania domowego w pierwszym tygodniu nauki jest OK?. Pierwsze tygodnie edukacji to czas na poznawanie siebie, relacje, budowanie zespołu. Po siódme, to nauczyciel kreuje sytuacje dydaktyczne. Podręcznik jest tylko pomocą. Najważniejsza jest mądrość nauczyciela.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz