Wakacje 2016

Nadszedł czas relaksu i wypoczynku. Czas inspiracji...

A poniżej wakacyjna animacja Joanny Apanasewicz.

Webinarium Superbelfrzy Nocą #9

Kolejne webinarium superbelfrów odbędzie się dziś o godzinie 21.00.
Zapowiada się bardzo ciekawie. Agata Baj wprowadzi nas w świat myślografii i nauczy nas robienia wizualnych notatek, map myśli, schetchnotek. Więcej szczegółów na temat webinarium na blogu superbelfrów.

Chmura wyrazowa na Dzień Matki

Tagul to ciekawe narzędzie do wykonania obrazu z wyrazów i może mieć różnorodne zastosowania. Chmurę wyrazową wykorzystałam na zajęciach komputerowych w przeddzień Dnia Matki. Uczniowie wzbogacali swoje słownictwo związane z wyrażaniem uczuć, pisali zdrobnienia, mogli też wyrazić swoją ekspresję w kolorach, czcionkach, układach wyrazów.

Created with Tagul.com

Storybird, czyli pozwólmy dzieciom pisać.

Storybird, to aplikacja internetowa do tworzenia opowieści. Ma dużą gamę obrazów, które pobudzają kreatywność dzieci i zachęcają do tworzenia fabuły.
Gdy pokazałam drugoklasistom to narzędzie na zajęciach komputerowych, w mig zaczęły powstawać ciekawe opowieści. Okazało się, że to strzał w dziesiątkę. Lekcja zajęć komputerowych dawno minęła, ale opowieści powstają, jak grzyby po deszczu. W naszym klasowym studio znajduje się już wiele książek, niektóre jeszcze nieskończone, inne już opublikowane. Autorzy w każdej chwili mogą do nich wrócić. I tak robią. Codziennie kilkoro dzieci zagląda do swoich książek, uzupełnia je, poprawia lub rozpoczyna nowe.

Dodatkowym atutem storybird jest to, że działa korekta. To znaczy, że błędnie napisane wyrazy są podkreślone na czerwono, co zmusza dzieci do poprawienia błędów. Otrzymujemy więc dzieło praktycznie bezbłędnie napisane. 

Pomysłowość dzieci nie zna granic. Sposób budowania wypowiedzi, zasób słownictwa używany przez uczniów pozwala na ocenę umiejętności w zakresie pisania. Storybird umożliwia w rozwijanie umiejętności pisania w sposób atrakcyjny dla uczniów.

Pozwólmy dzieciom pisać, pozwólmy pisać storybird.

Inspiracje 2016 - jak uczynić polską szkołę jeszcze lepszą?

Konferencja INSPIRACJE odbędzie się już po raz czwarty, jak co roku w pierwsze dni wakacji. Wyróżnia ją praktyczne podejście do edukacji szkolnej, proponowanie nowych i często nowatorskich rozwiązań, dzielenie się pomysłami i metodami pracy. Warto wziąć w niej udział.

http://edunews.pl/wydarzenia/3345-inspiracje-2016-konferencja

Nasze patyczki są OK.

Nasze patyczki OK

Patyczki związane z ocenianiem kształtującym (OK) stosuję już kolejny rok. W klasie pierwszej sama na nich wykaligrafowałam imiona dzieci. Zamieszkały w oliwkowym stabilnym pojemniku. Zawsze są pod ręką. W drugiej klasie postanowiliśmy przygotować nowe. Tak powstał piękny spersonalizowany zestaw. Bo Zosi na przykład nie podobało się, że napisałam ZOSIA. Ona woli swoje imię w pełnym brzmieniu ZOFIA. Teraz napisała tak, jak chciała. Na razie uczniowie ozdobili jedną stronę. W klasie trzeciej pomalujemy drugą.

Do czego służą nam patyczki OK?

Bez patyczków ani rusz. Służą nam do porządkowania dyskusji. Wtedy nie trzeba podnosić ręki, gdy chce się zabrać głos. Do losowania uczniów. Do podziału na pary i zespoły zadaniowe. Uczniowie spotykają się więc w wielu niepowtarzalnych grupach. Dzieci bardzo lubią patyczki i wolą, w ten sposób dzielić się na grupy. Mają w ten sposób poczucie losowości i sprawiedliwości. 

Ponadto zaczęli używać patyczków, w czasie przerw. Zabierają wtedy pojemnik  z patyczkami i dzielą się na drużyny, gdy chcą w coś zagrać. Unikają wtedy sytuacji konfliktowej, nie muszą walczyć o względy kolegów i dokonywać trudnych wyborów.

Kiedy patyczki są OK?

To ważne, aby patyczki były spersonalizowane, przypisane konkretnej osobie. Powinno być na nim imię dziecka w takim brzmieniu, jakie samo wybierze. Używanie patyczków ma być motywujące, wspierające dla ucznia, ma pomagać budować dobre relacje i atmosferę uczenia się. Jeśli są na nich tylko numery z dziennika, to nie są OK. 

Fotozabawa z szafirkiem

Ciekawa aplikacja do obróbki zdjęć może przydać się każdej nauczycielce edukacji wczesnoszkolnej. Wystarczy wyjść z tabletem lub smartfonem na szkolne podwórko, zrobić zdjęcie i  proszę....

Miłej zabawy!
PIP Kamera do pobrania w sklepie PLAY.

Pilnowanie

Z cyklu: Czytając Montessori.

Takie proste i oczywiste.

Pisz i nie wierć się.

Coraz bliższe są mi słowa Marii Montessori.
Przestawienie ławek w klasie tak, aby dzieci siedziały do siebie twarzami, powoduje, że poszukujemy innych rozwiązań,innych metod pracy.  Tablica i nauczyciel przestaje być centralnym punktem edukacji. Warto spróbować.
Warto przeczytać: "Piotrek, ty znowu wstajesz z ławki zamiast siedzieć i pisać"

Szkoła to miejsce ...

 Na podsumowanie dwudniowej konferencji: Ewa Radanowicz, 

Inspiracje Wczesnoszkolne 2016

Nauczycielskie pytania

Ważny głos pani prof. Małgorzaty Żytko. Inspiracje Wczesnoszkolne 2016.

Mądre bajki z całego świata

Mądre bajki z całego świata stwarzają szansę, by wprowadzić dzieci w świat wartości, które są życiowymi drogowskazami kształtującymi zachowania i postawy ludzi - determinują relacje międzyludzkie, czyniąc życie lepszym. 
Publikacja to projekt Kulczyk Fundation.  Zawiera on audiobook z bajkami czytanymi przez znane osoby oraz scenariusze lekcji i karty pracy dla dzieci.  Projekt skierowany jest dla klas I - III, klas IV - VI oraz gimnazjum. Idealnie nadaje się na lekcje wychowawcze.
Więcej na ten temat:  http://kulczykfoundation.org.pl/bajki

Śniadanie w szkole

Jak było?

Często widziałam uczniów przemieszczających się w szybkim tempie po szkolnym korytarzu lub podwórku ze śniadaniem w ręce przełykających kolejny kęs. Niedokończone jabłka, które dzieci nie zdążyły zjeść, lądowały w koszu. Resztki kanapek leżały na parapecie okna. Wiele uczniowskich śniadań wracało do domu i po kilku kolejnych próbach mamy stwierdzały, że nie będą dawały śniadań, skoro dziecko i tak nie je. Błędne koło.

Ja jest?

O godzinie 9.00 idziemy na stołówkę. Zabieramy śniadaniówki, termosy, butelki z napojami lub wodą. Po drodze skręcamy do łazienki umyć ręce. Mycie rąk stało się tak oczywistym zabiegiem, że uczniowie przypominają sobie o nim nawzajem. Nie ma mowy, aby ktoś zapomniał! Siadamy przy stole. Razem. Blisko siebie. Rozmawiamy, dyskutujemy, opowiadamy o codziennych sprawach niezwiązanych ze szkołą. Jemy śniadanie. Dzieci zaglądają i z dumą pokazują swoje śniadanie kolegom. Każde dziecko ma śniadanie. Często jest to kanapka z ciemnego pieczywa. Bo mama Hani sama piecze chleb. Amira  ma w pojemniku twarożek ze szczypiorkiem. W rodzinie Dorotki nie kupuje się gotowych dżemów, wszystkie przetwory powstają w domowej kuchni. Ola zachęca nas do zgadywania, jaką ma herbatę. Ma zieloną herbatę słodzoną miodem. W jej domu nie używa się cukru.  Często są owoce: banan, jabłko, mandarynki czy pomelo. Zgadujemy. Czasem degustujemy coś pierwszy raz w życiu np. wtedy, gdy Hania poczęstowała nas rzepką w plastrach. Mniam. Nikt się nie spieszy. 

Co z tego wynika?

Wystarczy wyłączyć dzwonek w szkole. Wystarczy "uwolnić" nauczyciela edukacji wczesnoszkolnej od dyżurów na szkolnym korytarzu i powierzyć mu opiekę nad klasą bez przerwy. Wystarczy ustalić stałą godzinę śniadania... To takie proste ...

Bardzo cieszy fakt, że wszyscy uczniowie mają wartościowe śniadanie i chętnie je jedzą. Najważniejszy posiłek dnia stał się klasowym rytuałem.