Są takie książki, które mówią o miłości w sposób inspirujący, mądry i przystępny. Książki dla dzieci i dorosłych. Dla młodszych uczniów i tych starszych. Książki na kilka chwil lekcji. Są książki na co dzień i od święta. Uniwersalne. Ponadczasowe. Piękne.
Taką książką jest "Ja, miłość - księga współodczuwania" Petera H. Reynoldsa, który jest autorem znanej wszystkim "Kropki". Książka ma mało tekstu, ale dużo treści. Jest pięknie ilustrowana i mówi o miłości. Czym jest miłość według autora? O tym przeczytajcie sami.
Lektury szkolne kojarzą się z nudą, grubymi książkami do przeczytania, z przykrym obowiązkiem i traumą szkolną. Czy na pewno tak jest?
Choć ostatnia reforma edukacji była dla mnie trudna do przeżycia, to jedno w tym bałaganie okazało się wspaniałe: Lista proponowanych lektur szkolnych. Niektóre znikły z listy ( i dobrze im tak), pojawiło się wiele nowych. Niektóre pozostały i trudno byłoby mi się z nimi rozstać. A te nowe cieszą bardzo. Bo świat się zmienia. Bo o wartościach można mówić w różny sposób. Bo czasem warto sięgać po nowe.
Słucham moich uczniów, słucham rodziców, którzy razem ze swoimi dziećmi czytają książki. Rodzice potrafią wymienić tytuły i powiedzieć, które książki zapadły im w pamięć. Uczniowie na na zajęciach relacjonują, opowiadają i dyskutują. Zachwycają się. Dowiadują się wielu ciekawostek. Śmieją się i podziwiają. To dowód na to, że lektury szkolne nie takie straszne.
Teraz czytamy "Rany Julek..." Agnieszki Frączek. Poznajemy sylwetkę Juliana Tuwima. Mały Julek był dzieckiem żywym. Posiadał wiele zainteresowań, które wcale nie wskazywały na to, że zostanie poetą... Miał swoje bziki... Uwielbiał gady... I co jeszcze? Przeczytajcie sami.
Przedstawiam kolejną książkę, która powinna znaleźć się w klasowej biblioteczce. Wielka księga Super Mocy (autorzy: Susanna Isern oraz Rocio Bonilla) oznaczona jest etykietą edukacji emocjonalnej dziecka. Krótkie jednostronicowe rozdziały opowiadają o dzieciach oraz ich supermocach. Niektóre z nich od razu odgadywane są przez uczniów, inne - trudne do nazwania- budzą zaciekawienie. Uczą się nazywać supermoce, dzięki którym jesteśmy wyjątkowi i niepowtarzalni. Supermocą może być odwaga, optymizm lub cierpliwość. Pośród osiemnastu opisanych supermocy, każdy odkryje swoją własną. I takich książek nam trzeba.
Dużymi krokami zbliża się grudzień. Wyjątkowy czas przedświątecznych klasowych rytuałów. Jednym z nich mogą być chwile czytania na czas oczekiwania.
Kalendarz wykonany przez uczniów w klasie to dobry sposób na rozpoczęcie rytuału. Uczniowie szybko opanowują umiejętność konstruowania miesięcznego kalendarza na kartce A3. A zadań wystarczy dla każdego. Trzeba przygotować nazwę kalendarza z dużych kolorowych liter, paski z dniami tygodnia oraz karteczki z liczbami od 1 do 31. Niektóre z nich to niedziele, więc trzeba je jakoś wyróżnić. Trzeba narysować ikony ważnych grudniowych dni - mikołajek, świąt czy sylwestra. Pracy i okazji do współpracy jest bardzo dużo. Trzeba jeszcze kalendarz ozdobić, udekorować i powiesić w klasie.
Wcześniej uczniowie otrzymują zadanie przygotowania tekstu o tematyce świątecznej, który będą czytać w klasie. Wybierają książki, baśnie, wiersze. Sięgają do swojej domowej biblioteczki lub udają się do szkolnej biblioteki. Wertują grudniowe "Świerszczyki" bogate w tematy świąteczne. Każdy w dowolny sposób dokonuje wyboru tekstu oraz dnia, kiedy będzie czytał go w klasie. Samodzielnie zaznacza to w kalendarzu.
Nadchodzi grudzień i chwile czytania na czas oczekiwania. Każdego dnia Ktoś siada na krześle "Mam głos" i czyta świąteczną opowieść. Każdego dnia Ktoś wprowadza nas w radosny czas oczekiwania na święta. I z każdym dniem, coraz bliżej święta.
Codzienne czytanie, słuchanie, zaangażowanie i świętowanie. Rytuał "Chwile czytania na czas oczekiwania" realizuję od lat w klasach trzecich. I nigdy nie zdarzyło się, aby ktoś zapomniał o swoim zobowiązaniu. Edukacyjna moc rytuału ogromna...Warto jeszcze pamiętać o krześle "Mam głos".
W czasie, gdy w kalendarzu pojawiają się daty związane ze świętami narodowymi, poszukujemy pomysłów oraz inspiracji do wielokierunkowego podejścia do tematu. Przecież patriotyzm to ważna sprawa, a temat "Polska" to ogrom zagadnień, rozważań i możliwości interpretacji. Książka "Wytrzyszczka czyli tajemnice nazw miejscowości" to hit tegorocznego narodowego Święta Niepodległości. Michał Rusinek w swej książce w zabawny sposób opisuje, skąd wzięły się nazwy miejscowości. Czy wiecie, skąd pochodzi nazwa Pszczyna? A Swornegacie? Czy wiecie, że w Polsce jest Ameryka, Praga, Niemce, Argentyna i nawet Brazylia? Wszystko znajdziecie w książce Michała Rusinka z pięknymi ilustracjami Joanny Rusinek.
Gorąco polecam! Ubawicie się do łez. I dowiecie się co nieco.
Zbliża się Narodowe Święto Niepodległości. Oto moja propozycja na matematykę z flagą. Zajęcia zostały przeprowadzone w klasie drugiej, ale można je przeprowadzić również w klasie pierwszej czy trzeciej. Zaczęliśmy od składania papieru i wycinanie kwadratów z czerwonych i białych kartek papieru. Uczniowie już wykonali wiele ćwiczeń ze składaniem papieru, sporo trenowali, aby zagięcia były poprawne i staranne. Wiedzieli już, jak z prostokątnej kartki wyciąć kwadrat.
Następnie kwadraty powędrowały na dywan i rozpoczęła się spontaniczne, a potem coraz bardziej precyzyjne układanie flagi. Wykorzystaliśmy wiedzę o jej prawidłowych wymiarach 5:8.
Drugoklasiści spontanicznie podzielili się na składaczy, wycinaczy, rachmistrzów i projektantów. każdy znalazł coś dla siebie.
Trzeba było liczyć, sprawdzać, ile brakuje, czy wystarczy itp. Przebieg zajęć i panujący na nich matematyczny gwar oddaje filmik:
Z wyciętych kwadratów powstały później białe i czerwone kwiaty.
I piękna biało-czerwona flaga. Efekt wspólnej pracy uczniów.
Był też czas na pracę w zeszycie. Z resztek papieru powstały małe kwadraty. I flagi biało-czerwone z zachowaniem proporcji. Dużo działania, dużo radości...
Światowy Dzień Jabłka obchodzony jest 28 września. Ten popularny w Polsce owoc może być inspiracją do projektu klasowego, w zakresie większości edukacji. Najciekawsze aktywności to te, które przygotują sami uczniowie. Wystarczy zainspirować, przydzielić zadania, dać wolność w działaniu.
Tak powstał filmik, w którym Karol skonstruował z klocków scenkę sytuacyjną i opowiedział o grawitacji. Więcej aktywności na Dzień Jabłka można zobaczyć na blogu Jestem uczniem 2020.
A na deser polecam książkę Anny Czerwińskiej-Rydel "Jabłko Newtona".
Książeczka do przeczytania w pięć minut. Idealna dla przedszkolaków i pierwszoklasistów oraz do samodzielnego czytania przez najmłodszych. W kilku zdaniach opowiada o życiu Izaaka Newtona, o jego dziecięcych marzeniach i ważnych odkryciach. Na Dzień Jabłka jak znalazł.
Dawno, dawno temu to było, ale wcale nie w bajce, tylko w prawdziwym świecie... Pokazałam uczniom książki do czytania w klasie i dałam im wybór. Niemal jednomyślnie, trzecioklasiści chcieli usłyszeć dalszą część "Asiuni". Przeczytaliśmy więc w klasie książkę Joanny Papuzińskiej "Mój tato szczęściarz". Przeczytaliśmy ją w trakcie jednej lekcji.
I co to znaczy być szczęściarzem? Cóż to znaczy szczęście w nieszczęściu?
Książka bardzo nas poruszyła. Pokazała życie taty Asiuni w Warszawie podczas powstania warszawskiego. To był bardzo trudny i smutny czas. Pozwala pospacerować po Warszawie sprzed lat i spojrzeć na stolicę przez pryzmat okrucieństwa wojny...
Może komuś uda się odbyć wędrówkę po Warszawie z tą ciekawą książką.
Od kilku dni zastanawiam się, jak przeprowadzić zajęcia o II wojnie światowej w klasie trzeciej. Nie jest mi bliski obraz małego powstańca, walczącego dziecka, dziecka żołnierza. Owszem, mamy takie wydarzenia w historii, ale... Niech historia uczy nas wychowywać dzieci do pokoju, a nie do wojny. Już dość dziecięcych lęków, które pojawiły się po wybuchu wojny w Ukrainie.
W tym roku nie opowiem o małym powstańcu. Obejrzymy film. I przeczytamy książkę "Wszystkie moje mamy" Renaty Piątkowskiej.
Dołączam notatkę wykonaną przez uczennicę klasy III a -Julki po obejrzeniu filmu.
2 kwietnia obchodzony jest Światowy Dzień Świadomości Autyzmu. Został ustanowiony w 2008 roku. Jego celem jest propagowanie wiedzy na temat autyzmu oraz budowanie wrażliwości w tym zakresie. W tym dniu dominuje w naszym otoczeniu i ubiorze kolor niebieski. Dotąd uważano, że autyzm dotyka częściej chłopców. Teraz wiemy, że dotyka i chłopców i dziewczynki. Temat jest na tyle ważny, że w szkole, w zespołach klasowych coraz częściej mamy zdiagnozowane dzieci z Zespołem Aspergera. Warto więc wiedzę o tym zaburzeniu rozwijać i przekazywać uczniom, adekwatnie dla wieku.
W klasie drugiej zaproponowałam uczniom książkę Pera Nilssona "Inny niż wszyscy" i był to dobry wybór. Książka jest pamiętnikiem chłopca o imieniu Dawid, ucznia, który ma kolegę Oskara, Oskar jest trochę inny...
Książka zawiera wiele żartobliwych historyjek oraz pobudza do refleksji nad innością, normalnością. Jest to opowiadanie o chłopcu, który chce wiedzieć, czy jest normalny. No właśnie, a czym jest normalność?
Najmłodsi uczniowie dowiadują się, że inność to nie choroba i że Zespołem Aspergera nie można się zarazić. I najważniejsze:
Nadszedł czas trudnych rozmów w klasie. Jeszcze przed feriami odczuwałam niepokój u uczniów. Niektórzy z nich bardzo zainteresowani tematem zaczęli mówić o tym, że będzie wojna. Inni zaczęli odczuwać lęk i strach, taki prawdziwy, realny. Wtedy mówiłam o tym, że nic nam nie grozi i pełna nadziei wierzyłam w to, że do wojny nie dojdzie.
A jednak wojna nadeszła. A ja chodzę z myślami o tym, jak zmierzymy się z tematem w pierwsze dni po feriach. To trudny czas, trudne decyzje i z pewnością trudne rozmowy. Bo rozmawiać o wojnie w sposób, który nie wzbudzi w uczniach strachu, a pobudzi do refleksji to trudna sprawa dla nauczycielki drugoklasistów.
Sięgnę po książkę ukraińskich autorów Romana Romanyszyna i Andrija Łesiwa "Wojna, która zmieniła rondo". Książka mówi o wojnie, jako o osobie, która nie ma serca i powoduje ciemność, zniszczenia i spustoszenia. Opowieść ma pozytywne zakończenie, bo mieszkańcom miasta udało się wypędzić wojnę i odbudować miasto. Jest nadzieja, że nadejdzie zwycięstwo i koniec wojny.
.png)
.jpg)
.png)
